Utwór Missa de Angelis a.d. 1995 powstał w tym samy roku co hospicjum paliatywne na Żoliborzu. Myśl, która towarzyszyła komponowaniu utworu, to sytuacja człowieka chorego, który nie może fizycznie wziąć udziału w liturgii. Tak, aby chory człowiek słuchając płyty miał poczucie uczestnictwa we mszy świętej. Zawartość płyty miałaby więc możliwie jak najpełniej oddawać przebieg liturgii. Stąd wzięły się w tej formie części mszy, które nie należą do kanonu mszy koncertowej. Równocześnie msza o Aniołach może być odprawiana w każdym okresie roku liturgicznego, jest to forma zawsze aktualna. Poza tym w tekstach mszy zwracamy często swoje myśli do Anioła Stróża – jakże ważnego orędownika w czasie choroby i cierpienia.

Ciekawe sytuacje powstawały przy nagraniu płyty z mszą o Aniołach. Małgorzata Polańska – szefowa firmy nagraniowej DUX, specjalizującej się w muzyce poważnej, skontaktowała się ze mną, gdyż usłyszała moje aranżacje wokalne w wykonaniu zespołu Il Canto. Padła propozycja nagrania płyty z moimi wielogłosowymi aranżacjami. Ponieważ w tym czasie miałem w głowie pomysł napisania i nagrania mszy, więc właśnie tą formę zaproponowałem firmie DUX. Dostałem zielone światło i przystąpiłem do kompletowania kompozycji. Najważniejszą dla mnie częścią mszy było Credo. Napisałem je nawiązując do stylu polifonicznego Bartłomieja Pękiela, jednakże polifonię potraktowałem w pewnym sensie rygorystycznie równocześnie pozwalając na osiągnięcie efektów atonalnych.

Przystąpiliśmy do nagrania. Zebrałem grupę muzyków moich marzeń. Sekcję rytmiczną nagraliśmy z Adamem Cegielskim na kontrabasie, Cezarym Konradem na perkusji i Lesławem Mateckim na gitarze. Z Adamem i Cezarym nigdy wcześniej nie graliśmy, wręcz nie znaliśmy się osobiście. Po prostu za sprawą jednego mojego telefonu spotkaliśmy się na nagraniu i w czasie jednej sesji w studio Buffo nagraliśmy wszystkie podkłady instrumentalne. Realizatorem nagrań instrumentalnych był Jarosław Regulski. Grupę instrumentalistów uzupełnił Jacek Urbaniak na oboju i dawnych instrumentach dętych, a później improwizację w Alleluja zagrał (już w Studio 7 w Piasecznie) Jarek Zawadzki.

Przy okazji ciekawostka z historii tych nagrań: podkład do Piosenki do Anioła Stróża w wyniku mojego błędu nagraliśmy za szybko. W tamtych czasach można było zmienić tempo tylko obniżając tonację. Tak się stało i Basia nagrała wokal do spowolnionego i obniżonego o pół tonu nagrania.

Zestaw śpiewaków również dobrałem na zasadzie zestawu marzeń. Zaśpiewali: Basia Sobolewska, Robert Lawaty, Cezary Szyfman i Krzysztof Szmyt. Ja dołączyłem do tych świetnych śpiewaków wykonując partie basowe.

Wróćmy do Credo. Kiedy wszystko nagraliśmy łącząc nagrania instrumentalne ze studio Buffo z nagraniami wokalnymi zrealizowanymi przez DUX w kościele NPM na Nowym Mieście w Warszawie i kiedy pojawił się wstępny montaż nagrań, dostałem wiadomość z DUXu, że wszystkie nagrania są ok z wyjątkiem Credo. Zdaniem Małgorzaty Polańskiej i Lecha Tołwińskiego Credo zostało nie wystarczająco dobrze zaśpiewane, a i sama kompozycja budziła ich duże wątpliwości. Nie sposób było nie przyznać im racji po przesłuchaniu nagrania. Szybko usiadłem i napisałem nowe Credo, które za kilka dni nagraliśmy. W ten oto sposób utwór na którym najbardziej mi zależało został wykasowany z pamięci wszelkiej, a pozostały części, do których nie przykładałem dużej wagi. Dziwne są wyroki Opatrzności.